Ο ΠΡΟΠΑΠΠΟΥΣ ΜΟΥ ΣΠΥΡΟΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΗΣ Ο ΣΜΥΡΝΙΟΣ
Κατερίνα Παπαδοπούλου Τμήμα Α3 Θυμάμαι τον παππού μου τον Δημήτρη, που μου έλεγε ιστορίες για το δικό του μπαμπά, τον Σπύρο. Ήμουν πολύ μικρή, μόλις 6 χρονών, μετά "έφυγε" και εκείνος... Όμως θυμάμαι, που καθόταν στο πιάνο και μας έπαιζε το happy birthday στα γενέθλιά μας και τραγουδούσαμε όλοι μαζί. Ο παππούς μου όταν καθόταν στο πιάνο μας "ταξίδευε". Τα δάχτυλά του μαγικά. Η μουσική μελωδική. Μπορούσε να παίξει ότι σκεφτόταν, ότι ήθελε, ότι φανταζόταν... Είχε αδυναμία στη τζαζ αλλά με την ίδια ευκολία έπαιζε τα πάντα, μοντέρνα, ελαφριά, λαϊκά. Έγραφε μουσική, έκανε ενορχηστρώσεις. Συνεργάστηκε με σπουδαίους καλλιτέχνες, τη Νανά Μούσχουρη στα πρώτα της βήματα, τον Βαγγέλη Παπαθανασίου, τον Δάκη, τον Βοσκόπουλο, τη Μαρινέλλα, τη Μοσχολιού και με πολλούς άλλους. Την αγάπη του και το ταλέντο του στη μουσική, τα είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του τον Σπύρο Περιστέρη. Μας τον περιέγραφε ως «αρχοντάνθρωπο» που αγαπούσε την οικογένειά του και λάτρευε την
